Μιλώντας για την ανάπτυξη των αθλητών

Το πλαίσιο του αθλητισμού προβάλλεται ως ένας χώρος όπου τα παιδιά, από μικρή ηλικία, έχουν την δυνατότητα να καλλιεργήσουν, να αναπτύξουν, να υιοθετήσουν στάσεις και συμπεριφορές. Αναζητούν την κοινωνικοποίηση, επιδιώκουν τον αυτοπροσδιορισμό τους, δομούν την αυτοεκτίμησή τους και κυρίως, διασκεδάζουν.

Είναι αδύνατο για ένα παιδί σε μικρή ηλικία και στην πρώτη του επαφή με το χώρο του αθλητισμού, να βρει μόνο του την πορεία του, να «δει» τον εαυτό του ως  μελλοντικό αθλητή, να βρει τον τρόπο να εξελιχθεί, χωρίς τη βοήθεια του περιβάλλοντός του. Η ευθύνη για την ανάπτυξη του αθλητή σε μικρές ηλικίες δεν είναι δική του, αλλά όλων των υπολοίπων που δραστηριοποιούνται στο χώρο.

Μιλώντας για ανάπτυξη αναφερόμαστε στην παροχή όσο το δυνατόν περισσότερων εφοδίων και ερεθισμάτων προς τον αθλητή, για την περαιτέρω καλλιέργειά του. Η δημιουργία ενός πλαισίου όπου το κάθε παιδί μπορεί να αποκομίσει οφέλη, συναισθηματικά και πνευματικά. Αυτός είναι ο ρόλος ενός σωματείου, συλλόγου, ομίλου, ο οποίος «εξασφαλίζει» ένα περιβάλλον ασφαλές, δομημένο, με σκοπό να δώσει σε κάθε νεαρό αθλητή την ευκαιρία να εξελιχθεί. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι όλα τα παιδιά θα είναι μελλοντικοί επαγγελματίες με πρωταγωνιστικό ρόλο στον αθλητισμό, ίσως να μην είναι τελικά και αυτός ο στόχος. Ωστόσο, θα μπορεί «να δει» τον εαυτό του μελλοντικά ως ένα ενήλικα, ο οποίος από την ενασχόλησή του στον αθλητισμό βίωσε ευχάριστα συναισθήματα και κέρδισε αυτό που ο ίδιος επέλεξε να κερδίσει, ικανοποίηση και θετικό συναίσθημα.
Μιλώντας για ανάπτυξη αναφερόμαστε στη δημιουργία ενός πλαισίου, οργανωμένου και λειτουργικού, με κέντρο τον αθλητή. Ευθύνη του συλλόγου, σωματείου, ομίλου είναι αναπτύξει το πλάνο πάνω στο οποίο θα εξελιχθεί η διαδικασία ανάπτυξης των αθλητών.

Μιλώντας για ανάπτυξη αναφερόμαστε στη σημαντικότατη παρουσία των προπονητών. Αποτελούν για τους αθλητές το πρότυπο στο χώρο και πολύ πιο εύκολα υιοθετούνται πρότυπα που έχουν να κάνουν με χώρους επίτευξης και διασκέδασης! Οι προπονητές εκπαιδεύονται, δραστηριοποιούνται, προσαρμόζονται στις ανάγκες των αθλητών και της ηλικίας τους. Η εκπαίδευσή τους περιλαμβάνει την αποδοχή της ευθύνης τους, το σεβασμό προς τα παιδιά-αθλητές, την κατανόηση των υποχρεώσεών τους, την προσαρμογή τους στα δεδομένα της κάθε εποχής. Αποκτούν στάσεις και συμπεριφορές που ανταποκρίνονται σε κάθε ηλικία των παιδιών ξεχωριστά καθώς η κάθε ηλικιακή ομάδα αναζητά και ενεργοποιείται με διαφορετικά στοιχεία.

Μιλώντας για ανάπτυξη αναφερόμαστε στην ευαισθητοποίηση των γονέων. Ο ρόλος τους, οι επιδιώξεις τους, η στάση τους απέναντι στους αθλητές, είναι στοιχεία τα οποία καλούνται να πραγματευθούν. Αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό, ως προς την επίδραση του περιβάλλοντος προς τα παιδιά, και θα χρειαστεί αν μη τι άλλο, να εκπαιδευτούν για να συμβάλλουν προς την ανάπτυξη των παιδιών. Συνδέονται συναισθηματικά με τα παιδιά τους όσο κανείς άλλος, έχουν κάθε δικαίωμα να συμμετέχουν στο πλαίσιο του αθλητισμού, στο νοητό χώρο που τους αναλογεί. Είναι αρκετές οι φορές που «ξεπερνούν τα όρια», είτε θετικά είτε αρνητικά, δεν είναι όμως αρκετές οι φορές που «ενημερώθηκαν» για την ενδεδειγμένη στάση τους προς τα παιδιά.

Μιλώντας για ανάπτυξη αναφερόμαστε σε πολύπλευρη ανάπτυξη. Ο αθλητής δεν είναι μόνο αθλητής. Είναι παιδί που κάνει αθλητισμό! Η γνωστική του εξέλιξη, η συναισθηματική του ανάπτυξη, η βιολογική του υπόσταση ανά ηλικία συνυπολογίζονται, εκτιμώντας τις ανάγκες του. Τοποθετείται στο κέντρο του αθλητισμού, ως πρωταγωνιστής, ως «εκείνος» που «δείχνει» στους υπόλοιπους την πορεία εξέλιξής του. Του είναι αρκετό να γίνεται καλύτερος, να διασκεδάζει αυτό που κάνει, να κερδίζει ενίοτε αλλά και να χάνει και να απογοητεύεται. Γιατί αυτό που κάνει είναι δικό του και όλα τα παραπάνω στοιχεία συμβάλλουν στην ανάπτυξή του!

Μιλώντας για ανάπτυξη των αθλητών αναφερόμαστε σε ανάπτυξη ανθρώπων. Ο χαρούμενος και ευτυχισμένος ενήλικας είναι πολύ πιο πιθανόν να αποτελεί τον αυριανό επιτυχημένο αθλητή.

πηγή: athlisis.gr

procycling